Αλληγορια-σε κατι λυκενες,ενιοτε και υαινες

Δημιουργός: curious

A happy vicar I might have been two hundred years ago,to preach upon eternal doom and watch my walnuts grow .E.B.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ηταν καποτε τρεις φιλοι, (μπορει και περισσοτεροι ...μαζι με την παρεα τους ,αλλα

που δεν τρωγανε σταφυλι... κυριως τρεις)

Ειχαν ομως γκομενες ,

τις νυν και τις επομενες.


Ψηλες, ωραιες, ομορφες

και ολες τους λυκομορφες.

Αγριες στων ψυχων τη ραχη,

οπου η λυσσα περπατα μοναχη.


Αιμοβορες , ολο απατη ,

γυναικακια , γυναικουλες,

αγκαλιτσες και καρδουλες.

Μη τυχων και ξεχαστεις !

Γιατι σκληρα θα δαγκωθεις !



''Επισημες'' κ' ανομοιες

''κρυφες'' και ομως ομοιες.

Φοβερες και τρομερες,

λυκενες ξανθες , κοκκινες και μελαχροινες.


Καμια φορα τις ανταλλασανε

και σε παιχνιδι τις μοιραζανε...

Μπορει και απο ερωτα τρελο,

δεν θελω ν' αδικω .


Ητανε ανταξιες τους, λυκενες ισαξιες τους,

καμια φορα κ' εχθρες τους...

Ομως η λυκενα , τον λυκο της αναγνωριζει

κ' αυτος την τυχη της οριζει.


Στα προβατα τις εστελναν κυνηγι,

να φερουν το μεζε!

Και αναδειχθηκαν σε μαγισσες σωστες,

αυτες και η σπορα τους.


Αλοιμονο στην προβατινα (αμυαλο ζωντανο)

που στον δρομο τους θ' απαντηθει .

Αλοιμονο στο προβατακι,

απο τα νυχια τους θα κατασπαραχθει,

εδεσμα στον κρασομεζε ,

σπονδη στον νοσηρο .


Ο κοσμος γυρω τις χειροκροτει,

νομιζω, πως κ΄αυτος φοβαται ,

να μην φαγωθει.


Ολο προθυμια τις υπηρετουνε,

αλλα κ' αυτοι χαιρεκακα ,

τ' απωθημενα τους ζητουν

να χορτασθουνε. (υπολειμματα απο τον κρασομεζε)


Αλοιμονο στο προβατο,

που θ' αποκοπει απ' το κοπαδι.

Στα χερια τους ζεστο ακομη,

θα σφαχτει.


Μ'εντολη των λυκων σε περικυκλωνουν

και τοτε ολοι στο δασος μεσα τους παγωνουν.

Σκιερες σιωπες και νυχτες τρομου ,

''Ιερη σιωπη'', αλλιως και σενα σε ματωνουν.


Κι ο καλος βοσκος, ποιμενας δικαιος,

κ' αρχων ειρηνικος , αργει.

Το χρεος πρεπει να ξεπληρωθει

γιατι σ' αυτον τον κοσμο,

εχει δουλεια πεσει πολλη !

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-08-2010