Της ψυχής σου συνοδοιπόρος

Δημιουργός: Lamogio20, ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Χαίρομαι όταν με κοιτάς τούτη τη νύχτα που πεφτουν σιωριδόν
τα αστερια σαν μια χουφτα απο ασιμόσκονη ριγμένη στα μαλλιά σου.
Είναι νωρίς ακόμα να πέσεις για ύπνο αγαπημένη....
Είναι νωρίς... Δεν πρόλαβε να 'ρθει το δείλι.
Ριγμένη όπως είσαι τώρα στους ώμους μου θέλω να σε πάρω αγκαλιά
σαν τον κουβαλητή παλιών ονείρων και να σε σεριανίσω παράλληλα
στον χωροχρόνο της ψυχής σου.
Το ξέρω είμαι μικρός αλλά ασε με να ελπίζω... Θέλω τόσο πολυ να ελπίζω.
Πέρνω δυο πινέλα και ζωγραφίζω το σύμπαν με μια γραμμή.
Κάνω όνειρα που θέλω να τα αγγίξω και μιλώ σ'αυτα για να ελπίζω.
Σκίζω τον κόσμο σαν χαρτί και τον ξαναγράφω σε καινούργιο χαρτί με διπλά μολύβια
για να σε κρατώ κι εσένα.
Σύντομα όλος ο κόσμο θα γίνει δικός μας και θα τον καβαλάμε χωρίς να μας ρίχνει χάμο.
Εγώ κι εσύ αγκαλιά, αν αγγίξαμε τις λέξεις, αγγίξαμε τον κόσμο.
Τώρα σε αφήνω αγαπημένη να ξεκουραστείς, αρκετά ταξιδεψες στου ονείρου μου τα κύματα,
πάρε μια βάρκα να πιαστείς για μαξιλάρι και κοιμήσου. Κι ίσως αύριο να έρθω να σε ξυπνήσω.
Καληνύχτα...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-08-2010