Τα χρόνια έγιναν καρφιά

Δημιουργός: sofiagera

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα χρόνια έγιναν καρφιά

Τα χρόνια έγιναν καρφιά και με καρφώνουν,
Ξύλα που τρώει το σαράκι με σταυρώνουν,
Πικρό ποτήρι μου στυφό και άσπρο πάτο,
Εδώ σταμάτησα, δεν πάω παρακάτω.

Έρωτες πολιορκητές και με αλώσαν
Και μες της θλίψης το κελί με παραδώσαν.
Μέσα στην άπνοια, τη μέρα τη δικάσιμη προσμένω,
Μήπως φυσήξει, τα φτερά μου πάλι δένω.

Μακριά να πάω, σ΄άλλα ύδατα της λήθης
Και σ΄άλλη χώρα να βρεθώ ξάφνου κομήτης,
Μα η απόφαση αιώνια καταδίκη,
Στου έρωτά σου τον εξώστη σαν σπουργίτι,

Να σου χτυπώ δειλά κι΄αθόρυβα το τζάμι,
Τα δάκρυά μου να ΄ν΄στην δίψα σου χαράμι,
Χαρά κι΄ελπίδα με τον πόνο να φιλιώνω,
Καρδιά που πάλλεται, ποτέ να μην νεκρώνω.

27 / 8 / 2010 SG

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-08-2010