Θυελλα και ανεμος

Δημιουργός: curious

A happy vicar I might have been two hundred years ago,to preach upon eternal doom and watch my walnuts grow .E.B.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το καραβι κοβει κυμα

και το κυμα το καραβι ,

με την πλωρη διαλυμενη ,

τον βυθο σκαλιζει , βυθισμενη .

Κι η στερια σφιγγει σταυρο ,

με μια μανια και μανας αγωνια .


Απλωνει δαντελα - αμμουδια και ξερα ,

να υποδεχτει πανια ,

στα βραχια της λευκα σαν χιονι τ' απλωνει .


Οσοι κατοικουν καραβια και αποκρημνα βουνα ,

ποτε δεν ξερουν , τι τους ξημερωνει .


Σκοτεινος κ' αγριεμενος ο ουρανος ,

σαν χαρος με δρεπανι πανω απο το καραβι περιφερεται

και απειλητικα ζυγωνει .


Βγαζει ανασα παγερη , αστραφτει και βροντα

και με κεραυνο καρφωνει το σκαρι και το λαβωνει .


Κι εκεινο σπαζει σαν γυαλι ,

ακομη κι η στερια το βλεπει

και βουρκωνει .



Θυελλα κ ' ανεμος τρομακτικα

του τραγουδουν για τα στερνα ,

στον Αδη κατευοδιο , πολεμικα τραγουδια

και εκεινο δεν τους απαντα ,

μονο σιωπα , στον ταφο του πανω , δεν θελει ,

ουτε ανθους της θαλασσας της φονισσας ,

ουτε ασματα επικα , ουτε νυφιατικα του θανατου μοιρολογια .



Μονο στην αστραπη , που κι αυτη το πληγωσε πολυ ,

εταξε συγχωρεση .

Να συρει ομως , στην κυρα του και να πει ,

πως απ ' αλλουνου το χερι , θα 'ρθει η ανταποδοση .


--- Πες της , με δακρυα αλμυρα μη με θρηνει ,

τα κυματα που μ ' εκαψαν , στο λουστρο μου δροσοσταλιδες

και ο κεραυνος που μ ' εσπασε , αδυναμη ριπη ,

δεν σκοτωσε τις αγαπες και τις μνημες .

Αυτες , παντα θα κουβαλω στο ξυλινο σκαρι μου ,

σε χιλια κομματια κ' αν ακομη σκορπιστει , θα μαρτυρα ,

μπροστα στα ματια των θεων , πως εζησα μ ' αγαπη αληθινη ,

εγω και η καλη μου .

Τοση , που χορτασε και γοργοφτερη , χαρουμενη

θα πεταξει στα ουρανια η ψυχη μου ,

μακρια και ησυχη απ' το κορμι .

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-08-2010