Τα χρόνια, πώς πέρασαν;

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα χρόνια –πώς πέρασαν τα χρόνια-
μες στην απόλυτη ενόραση του «θα’ ρθω» και του «λείπεις»;
Όσο να πεις κουράστηκα να μετράω τα τικ- τακ στο εκκρεμές,
τις ζωές που ανταμώθηκαν μονάχα σε έναν χρόνο ανύπαρκτο.
Κι είναι βραδιές –καλή ώρα- που με στοιχειώνουν κάτι πρόσωπα
με’ σε μια ξύλινη κορνίζα καρφωμένα : κάποιος που αγάπησε,
κάποιος που έχασε,
κάποιος που έζησε
κι είναι ένας άλλος που αστόχησε να αγαπηθεί και να αγαπήσει.
Άνθρωποι όλοι, μικρές- μικρές φωτογραφίες τα πρόσωπα και οι σκέψεις.

Και κάπου εκεί στη μέση των σωμάτων ένα ποίημα
«Δεν είναι άλλο η ζωή μας πέρα απ’ το φύσημα τ’ ανέμου στο φτερό
κι απ’ το φτερούγισμα το πρώτο ενός πουλιού. Δεν είναι άλλη η ζωή μας.
Κι αυτός που βλέπεις στον καθρέφτη να’ ναι ξένος.
Πες τον για ξένο, μα είμαι εγώ.
Μπορεί κι εσύ που’ σαι το είδωλο ανεκπλήρωτης αγάπης.»

Τα χρόνια- πώς πέρασα τα χρόνια-
λησμονημένη σε ένα νόθο υλικό και χρώματα ξεθωριασμένα.
Μα είναι και ετούτη η απορία μου μεγάλη:
όταν ανοίγεις μια καρδιά με το κλειδί της μνήμης πόσο βαστάει ο χτύπος της;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-09-2010