θανάτου σκοτοδίνη

Δημιουργός: ΜΝΗΜΩΝ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΛΤΕΖΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

09.30΄07΄΄ 28/9/2010

Σα γέρικη βαλανιδιά ο Ήλιος κουρασμένος
ακτίνες θρόιζε σκυφτά σε κόσμο πάνω άδειο
συγκομιδώντας την σοδειά κι αυτός απελπισμένος
από 'ναν Έρωτα κλεφτά της ύπαρξης ρημάδιο

χαμόγελα με πλαστικό σε χείλη δίχως ήλιο
τριγύρω να βυσσοδομούν δίχως ντροπή για σένα
σ' ένα τετράδιο μυστικό λεύκωμα και ειδύλλιο
σαν εφιάλτες που ορμούν σ' όνειρα 'γκλωβισμένα

κι ως έγερνες πάλι ξανά απ' την μεριά την άλλη
σ' ένα δωμάτιο μουντό ... πόσο να δώσεις χρώμα;
όλου του κόσμου τα δεινά σ' είχαν δεσμών αγκάλη
κι έτσι συνέχεια συναντώ, το άγουρό σου στόμα,

με απορία να ρωτά: πότε θα μου περάσει;
κι εγώ να λέω σιωπηλά: σιγά σιγά καλό μου
σαν την αλήθεια που κοιτά, ελπίδα να χορτάσει,
τα μάτια μου τ' απατηλά, που γνέφαν Στον Θεό μου....

Τώρα ταφόπλακα βαρειά τα χείλη σου σφραγίζει
της λύτρωσής σου ο βωμός σκοτάδι και γαλήνη
μέσα στο χώμα μια οργιά που χάος την ορίζει
κι η πίκρα μου και ο θυμός θανάτου σκοτοδίνη.......

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-09-2010