Ο ιστός της αράχνης

Δημιουργός: αυγουστης, Αυγουστής Μαρούλης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δίχως πόνο, δίχως δάκρυ
πέτυχα να κρεμαστώ
και να πιάσω μίαν άκρη
στης αράχνης τον ιστό.

Όπως ήμουνα κρυμμένος
έβλεπα πώς είν΄ αυτοί
που πολέμαγαν με σθένος
για να μείνουν στη ζωή.

Ήταν μέσα του και άλλοι
που φοβόντουσαν πολύ
της αράχνης το κεφάλι
με το νεκρικό φιλί.

Μ΄ Ερινύες και με Μοίρες
με νεράϊδες και στοιχειά
οι ελπίδες τόσο στείρες
νά΄ βρει η θάλασσα στεριά.

Δίχως να το καταλάβω
προχωρούσα προς τα μπρος
με κινούσε σαν το μάγο
της αράχνης ο ιστός.

Έτσι έφτασ΄ η σειρά μου
για να πάρω ένα φιλί
που θα κάνει την καρδιά μου
να ΄ναι κρύα, σιωπηλή.

Όταν άνοιξα το στόμα
ένα τέλος να γευτώ
ξαναβρέθηκα στο χώμα
απ' την τρύπα στον ιστό.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-10-2010