έπεσα να κοιμηθώ

Δημιουργός: staxologos, Εμμανουήλ Βαβαδάκης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

σε σένα μ’ αρέσει του μοναχού δέντρου
το φυλλομέτρημα
ο λόγος της γης στα κλώνια σου
η παράξενη γραμμή στο μέτωπο,
στιλέτο του χρόνου
στην νιότη του λόγου μου
και τα μάτια σου
τα μόνα παραθύρια που δεν στάθηκαν
απέναντι μου να κοιτάξω,
γιατί τα τράβαγε η θάλασσα
στου γλάρου το ανέμελο ανεμοπόρισμα
και το δροσοφέγγισμα του φεγγαριού
στη θλίψη που σκορπάει το τριζόνι ΄

νερό, γάργαρο νερό.
κύλησες και στρογγύλεψες όλες
τις γωνιές μου
χαμογελώντας γλυκά για τα άπιαστα
ολόφωτα σημάδια στην πληγή
που μ’ άφησες, με όλη μου την θέληση
γιατί σ’ αγάπησα,
γιατί δε θέλησα να σε λησμονήσω
αλλιώτικα τι γύρεψα να βρω εδώ
αντάμα από τα λιοπερίβολα και τον ασβέστη
στα ανοιξιάτικα πεζούλια
και στις Ανάστασες με τις κληματόβεργες;

έπεσα για να κοιμηθώ
στον αυλόγυρο της θύμησής σου
με την ελπίδα να γυμνωθώ
απ’ το κορμί μου και να γίνω,
στο μάγουλο σου θέρμη
βουτώντας στο μαξιλάρι που γουβώνει γλυκά
από το βάρος των ονείρων σου
από τα γέλια σου
κι από τη μυρωδιά της άνοιξης
στο δέρμα σου.

έπεσα για να κοιμηθώ
με την ελπίδα να γίνω,
άγγελος με τα φτερά πλεγμένα
πλάι σου,
να σε φυλώ από τα άδικα
κι από τα εφήμερα,
τον χρόνο να ματώνω με το δόρυ μου
για ν’ αποτραβιέται από πάνω σου,
ωσότου σε πάρει ο ήλιος απ’ το χέρι
και σταθείτε ψηλά
να ψιθυρίζετε αχτίδες στην πλάση.

καλημέρα αγάπη μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-10-2010