Άνεμος

Δημιουργός: gthepoetc, Γιώργος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θυμάσαι όταν ήρθε ο άνεμος στην πόρτα
της πεμπτουσίας σου και πήρε τη πνοή.
΄Εφερνε άβυσσο του γέλιου σου η ρότα
μα και βαθειά καυτή ηδονής αναπνοή.

Χιλιάδες κύμματα σωριάζονται στην μέθη
μιας ακατάστατης φιγούρας των γιατί.
Οί στεναγμοί αναμοχλεύονται σαν γνέθει
στον αργαλειό της μοναξιάς σου η προσμονή.

Σαν ροδαυγή έκλαψε τ’όνειρο στα πρέπει
και μετανόησε η αύρα του τυφλού.
Πώς είδε εσένα λέει να ΄χεις επισκέπτη
το προσωπείο της απάτης του ρυθμού.

Καρδιά ατίθαση σκιά από λυκόφως
σύ που ξαποσταίνεις σε υψηλά ιδανικά.
΄Ηταν ο λόγος της αγάπης μας αυτόφως
κι όμως με σκότος συ τον κέρασες γλυκά.

Μια μέρα και μια αιωνιότητα θ’ ελπίζω
ν’απασφαλίσεις την ψυχή σου από το χθές.
Μια νύχτα κάπου στο Αιγαίο θα δακρύζω
βουλιάζοντας σε σε μυριάδες ενοχές.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-10-2010