τριπλή ομολογία

Δημιουργός: ΜΝΗΜΩΝ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΛΤΕΖΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

13.11΄11΄΄ 26/10/2010

Θάλασσα μ' άγγιξε βαθειά με το φιλί τ' ανέμου
σ' έναστρη νύχτα σκοτεινή που 'μουν θαρρείς Θεέ μου
ξωκλήσι σε ξερολιθιά με ξέψυχο καντήλι
κι αγάπη πια αλαργινή δίχως φιλί στα χείλη

κι ήταν τρελά τα κύματα που παίζαν με την πλώρη
και γλάροι κει στα ρέλια μου παραμυθιών μαστόροι
ψιθύριζαν αινίγματα και στον αφρό πετούσαν
γελώντας με τα γέλια μου που κείνοι προκαλούσαν

κι έγινε η ξερολιθιά βουνό και μοναστήρι
και το ξωκλήσι το φτωχό χαράς λιβανιστήρι
κι άγγιξα μέσα μου βαθειά τον άλλον εαυτό μου
που λάθος πίστευα εγώ σημείο ειν’ τρωτό μου

κι είδα ξανά την ζήση μου μ' άλλη ματιά και γνώση
κι ήτανε φως που κύλησε ενέσιμα σα δόση
στην φλέβα που 'ν' στην φύση μου ταξίδι πελαγίσιο
έτσι καθώς με φίλησε με πάθος και καπρίτσιο





13.17΄59΄΄ 28/10/2010
Την ρημαγμένη μας ξανά, εκείνων περηφάνεια,
εμείς εκεί στην ζητιανιά, ας βγάλουμε και πάλι,
τι κι αν ξεμείναμ’ ορφανά από τιμή (η) ορφάνεια
κάνει τον άγιο φονιά κι υψώνει το «κεφάλι»…..

Ηρώων μεις, αληθινά, ανάξιοι απογόνοι,
Ανθέλληνες, μ’ αφεντικά, υποταγμένα πάντα,
σε κέντρα ξένα μακρινά, κληρονομιά μας μόνη,
με δίχως πια ιδανικά, το έπος του Σαράντα…..




1854΄33΄΄ 28/20/2010

Κυλιόσουν στα σεντόνια σου σαν Ήλιος μες τα’ αστέρια
κι ήταν μαζί σου όνειρα ανέμελα γαλήνια
π’ αφήναν την κολόνια σου βραδυές και μεσημέρια
να σέρνονται σαν άνεμοι στον Έρωτα πειθήνια

και στήναν στο κρεβάτι σου φουρτούνες τρικυμίες
με ύπαρξης αρώματα και πάθη σκοτισμένα
που τάβλεπα στο μάτι σου να φέγγουν μ’ αμαρτίες
που πάλλονταν ζυμώνοντας ουράνια φλογισμένα

που σμίγαν οι ανάσες τους και τα κορμιά ποτάμια
χυνόντουσαν μ’ απόγνωση στο άσβεστό τους πάθος
και καίγονταν σα νάτανε δεμάτια ‘πο καλάμια
κι η μόν(η) αλήθεια ήτανε σωστό μαζί και λάθος…..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-10-2010