Α θ ή ν α ς κ ύ κ λ ο ι

Δημιουργός: στίχος, Χριστίνα ( Μαβιά Ηχώ )

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σαν κάποιος φίλος μ' έπιασε η μέρα απ' το χέρι

στου ήλιου τον απέραντο να πλεύσω ωκεανό

Περπάτησε στο πλά'ι' μου ζεστή σαν καλοκαίρι

με της σιωπής μ' αγκάλιασε το ήρεμο κενό


Οι μύθοι, μας συντρόφευαν σε πάρκα και σε δρόμους

στης πόλης το περίπλοκο, το άφθαρτο σκηνικό

με ήχους ακατάλυτους απ' των μνημείων τους νόμους

και ασάλευτο τον ίσκιο τους τον προστατευτικό


Σ' άγνωστα βλέμματα έψαχνα μάταια να εντοπίσω

εκείνο που εμπιστεύτηκα νάχω για πλοηγό

το βλέμμα που για χάρη του μπορώ και ν' αψηφίσω

την άβυσσο - και μ' έρωτα στο " γαρ " του να πνιγώ


Το μεσημέρι διάβηκε στα χάδια του Σαββάτου

Από τους λόφους γύρεψα το στίγμα σου να βρω

Κι όπως αργά σκοτείνιαζε με ένστικτα θανάτου

γινόταν και το φάσμα σου απολίθωμα ιερό...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-11-2010