τα τακούνια μιας περαστικής όχθης

Δημιουργός: l;)ena, lena

σφαλιάρα εναντίον κλοτσιάς...σημάδι ψυχής στο μυαλό μου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Βροχή από σκούρες ανταύγειες η ρόγα του πόνου στα χείλη..Πριν σμίξει γεύση και ψυχή ..Κλαις αδήριτα , σιωπηλά όλες τις κραυγές σου..Σαν στενό φόρεμα σκίζεις τη φωνή σου και σωπαίνεις πιο άνετα σαν θάλασσα που πλένει το ανέβα κατέβα του παλμού σου..Αγγίζεις σημάδια και χαμογελάς στοργικά , σε ότι σ’ έθαψε κι ακόμα πιο απροσήγορα σε ότι σε ξέθαψε. Ένα άγγιγμα, τα τακούνια μιας περαστικής όχθης, το ηλιοβασίλεμα που ροκανίζουν οι αισθήσεις σου επάνω στο παστέλι που γλύφει η ζωή σου.
Σαλώμη η μνήμη , πολιορκεί , όμως ξέρεις ότι βγήκες από το χρονοντούλαπο της ιστορίας..Έσπασες το μπουκάλι και το χρώμα σου ξεχύθηκε σε όλα τα φτερά του ουρανού..
Ο εαυτός σου μέσα στο μπλε του για πρώτη φορά ζωγραφίζει το δέρμα σου με όλες τις πινελιές της ύπαρξης . .Κοιτάς , ακούς , χαϊδεύεις και πάλλεσαι..
Που και που χαμογελάς σαν ελέφαντας στο μυρμήγκι που κρύβεις μέσα σου. Άραγε πόσα μυρμηγκάκια να φτιάχνουν έναν ελέφαντα;
Κι όμως όλα έχουν !


Σαν ζεστός καφές
μέσα μου κυλούσε
τόση αγάπη
άγιο φυλακτό
η καλημέρα σου αγγελέ μου
Ανάσες σου μετρούσα
επάνω στο κρεββάτι
κι ενιωθά στα κυτταρά μου
αυτό που λεν ευτυχισμένη


αγάπη αγάπη
αληθινή αγάπη
μ' αγάπη
αγάπη
στου ούρανού τα πλάτη
αγάπη αγάπη
αληθινή αγάπη
μ' αγάπη και λάθη
ζωή πόσα μου χεις μάθει

Νύχτες με σιωπές
σακάκι τρυπημένο
ώρες στο κελί
σαν κερί λιωμένο
πέραν μορφές
ήχοι κι ευτυχία
μέσα στις στροφές
η δική μου ευθεία

κι όμως πόνεσα
όσό ποτέ μου
κι όμως το νιωσά
στα σπλάχνα μου θεέ μου
το κεντρί της μέλισσας που λέγεται ζωή!!!


Σ' ευχαριστώ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-12-2010