Το στεφάνι

Δημιουργός: ΛΑΜΠΟΓΥΑΛΟ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αποσταμένος κάθισα
μπρος τη φωτιά της δύσης
Αποκοιμήθηκα σκυφτός
και το ‘νιωσα στο σβέρκο
το κάψιμο , το κόψιμο
του λύκου την ανάσα

Του ύπνου ακούω τη φωνή
Ακίνητος να μείνεις
τα βλέπω όλα καθαρά
από τρανό το ύψος
Κοιμήσου εσύ και ξέρω εγώ
των παζαριών τη γλώσσα

Έτσι πουλήθηκα φτηνά
τ’ αφεντικά μου ξέρουν
Ενέχυρο πατριωτικό
η γη μου χίλια χρόνια
είναι η ανάσα μου ακριβή
και το φαΐ μου χρέος

Τώρα πονούν δαγκωματιές
στ’ όνειρο μόνο τάχα
Τρίζει ένα γύρω η θηλιά
κόκαλα κι αυτά τρίζουν
έγινε ο ύπνος δύσκολος
με βρίζουν και με φτύνουν

Κάθεται μόνος ο Θεός
κρατάει το στεφάνι
εκείνο που ‘χει τα πολλά
της ιστορίας αγκάθια
Και στέλνει όλους τους δαίμονες
μ’ αυτό να με ξυπνήσουν

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-12-2010