Άλλη μια παπαριά

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αν θα μετρούσα της ζωής μου τα χαμένα
Άδειος θα ήτανε απόψε ο ουρανός
Κι απ’ τα μισά αν θα κρατούσα δυο για μένα
Ένα θα έφτανε για να ‘μαι ζωντανός
Μα εγώ δεν έμαθα ποτέ μου να μαζεύω
Ούτε κατάφερα να γίνω ο θεός
Μέσα στα λάθη μου γεννιέμαι και πεθαίνω
Και μένω ρέστος κάθε πρώτη του μηνός…

Μα είμαι ελεύθερος μαζί με τα σπουργίτια
Κι έχω στα μάτια μου του έρωτα σκιές
Δεν έχω χτίσει σαν τους άλλους τρία σπίτια
Όμως αντέχω για να ζήσω εφτά ζωές
Σαν το αδέσποτο που ψάχνει για παρέα
Και ξεσηκώνει με κραυγές τις γειτονιές
Έχουν οι νύχτες μου φωτιές και είναι ωραία
Γιατί ο κόσμος τις φοβάται τις φωτιές…

Ίσως δεν έγινα της μάνας μου καμάρι
Και δεν κατάφερα να φτάσω εκεί ψηλά
Μα είχα φίλο μου για χρόνια το φεγγάρι
Και κάποια βράδια του μιλούσα στα κρυφά
Τώρα μεγάλωσα δεν κάνω φασαρίες
Κι έχω δεχτεί πως όλα είναι δανεικά
Μα ακόμα φτιάχνω με το νου μου ιστορίες
Και τις μοιράζομαι κι αυτές καμιά φορά…

Έχω κρυμμένα μες την τσέπη μου δυο ζάρια
Κι όλο ποντάρω της ψυχής μου το κενό
Έχω γεμίσει της καρδιάς μου τα αμπάρια
Κι έχω αρχίσει πια να λέω ευχαριστώ
Για όσα μου έδωσε η ζωή στραβά και λάθη
Όλα με κάνανε στ’ αλήθεια δυνατό
Γι’ αυτό κατάφερα να βρω στο τέλος άκρη
Κι από το τίποτα να ζω και ν’ αγαπώ…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-01-2011