Η Τελευταια Παρασταση Δημιουργός: kallia, Πόπη Ι Νικολάου Αληθινη ιστορια οσο και αν ποναει την εχω ζησει. Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Η Αννουλα ηταν 27 χρονων και περπατουσε ποια τον τελευταιο μηνα της ζωης της.
Ενα πρωινο στις 5 τα ξημερωματα ο αντρας της θα εφερνε απο την Κρητη τον 5χρονο γιο τους για να δει την μαμα του.
Η Αννουλα μου ειπε τους προβληματισμους της στην νυχτερινη νοσοκομα. Δεν ηθελε να την δει οπως ηταν εκεινη την στιγμη.
Ηθελε το παιδι της να εχει στην υπολοιπη ζωης του την εικονα της ομορφης μαμας με τα μακρια πλουσια και σγουρα μαυρα μαλλια της.
Θα εβλεπε τον γιο της μετα πολυ καιρο και για τελευταια φορα.
Για τον λογο αυτο η μητερα της της ειχε αγορασει μια ολοιδια περουκα με τα μαλλια της. Η Αννουλα ηταν κατακοιτη εντελως.
Με την βοηθεια των νοσηλευτριων καθοταν μερικες για λιγο πανω στο κρεβατι της.
Μιση ωρα πριν την σπουδαια επισκεψη για εκεινη αρχησαν οι προετοιμασιες.
Την εβαλα καθιστη στο κρεβατι και της εκανα μακιγιαζ για να δωσω χρωμα στο χλωμο προσωπο της. Η περουκα βοηθησε τελεια και το αποτελεσμα ηταν καταπληκτικο.:)
Οταν της εδωσα τον καθρεφτη να δει την μεταμορφωση της ενθουσιαστηκε τοσο πολυ που μ αγγαλιασε και με φιλησε.
Ηταν πολυ σημσντικο για κεινη το πως θα την εβλεπε ο γιος της.
Ο ρολος μου δεν σταματησε εκει. Επρεπε να την βγαλω απο τα δυσκολα και στην συνεχεια.
Ηρθε ο αντρας της με τον γιο τους κατ ευθειαν απο το καραβι στο νοσοκομειο. Ολα ηταν βασισμενα σε σχεδιο να μην καταλαβει το παιδι τιποτα.
Περιμενε τον γιο της (5 χρονων) καθιστη στο κρεβατι.
Ειχε να δει το γιο της 2 ολοκληρους μηνες. Η αρρωστια της την εκανε αγνωριστη αλλα δεν ηθελε να φυγει χωρις ν αγγαλιασει μια τελευταια φορα το αγγελουδι της.
Χαρουμενος ο μικρος δεν ξεκολησε απο την αγγαλια της για μιση ωρα.
Δεν περιγραφονται πι στιγμες ευτυχιας της μανας αυτης, ηξερε οτι θα εβλεπε τον γιο της για μιση ωρα ακομα μονο.
δεν επρεπε να καταλαβει το παιδι οτι η μαμα ηταν καθηλωμενη σ ενα κρεβατι.
εγω μπαινοβγαινα στον θαλαμο για να αλλαζω την ατμοσφαιρα και πειραζα τον μικρο με διαφορα αστειακια.
Κοντευε 6 η ωρα και θα σχολουσα απο την δουλεια μου.
Μου ειπε λοιπον γελαστη η Αννουλα. Αδελφη μπορω νσ παω μια βολτα με τον γιο μου εξω?
Μα φυσικα απαντησα αλλα ειναι πολυ πρωι ακομα για βολτες. Οταν ξημερωσει καλα μπορειτε να πατε στην παιδικη χαρα που ειναι εδω κοντα.
Μεινανε κοντα της μια ωρα.Μια ωρα ηταν πολυ μεγαλος χρονος για να παιξει τον ρολο της η Αννουλα.
Ηταν η τελευταια και ποιο δυσκολη , η ποιο επωδυνη παρασταση του δραματος της.
Μεχρι της 6 καταφερα να με συμπαθησει ο μικρος και να τον παρω μαζι μου στο σπιτι μου. Ηταν τοσο χαρουμενος που ειδε την μαμα του.
Δεν με κουρασε καθολου και κοιμηθηκαμε αγγαλια στο κρεβατι μου. το απογευμα νωρις τον πηγα στις κουνιες και μετα στο λιμανι.
Εκει μας περιμενε ο παππους που ειχαν ερθει παρεα.
Μοιραστικα την χαρα της , μοιραστικα την ευτυχια της μα πανω απ ολα θαυμασα την δυναμη τησς ψυχης της.!!!
Μοιραστικα τον πονο της στην συνεχεια. δεν φανταζεστε πως νοιωθε μια κοπελλα 27 χρονων οταν ξερει το δρομο που περπατα και που την οδηγει.
Η προσμονη του γιου της την εκανε δυνατη. Ο αποχωρισμος τους ηταν καταπελτης.
Η Αννουλα ηθελε ο γιος της να την θυμαται ο γιος της ομορφη και γελαστη. Οσο και αν πονουσε για μια ωρα επαιξε τελεια τον ρολο της χαρουμενης μαμας.
Ποση δυνατη ηταν η ψυχη μιας μανας σ αυτο τον σκοπο.!!!!! Εγω που το βιωσα την θαυμαζω και τωρα που δεν υπαρχει ποια στην ζωη.
Αννουλα μου να εισαι καλα και παντα χαρουμενη εκει που εισαι.Δεν θα ξεχασω ποτε.!!!!!!
Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-01-2011 |