Απουσία

Δημιουργός: farfalara

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάθε φορά που φεύγεις
κάστρο στην άμμο το κορμί μου.
Το κύμα στέκομαι και περιμένω
να μ’ αγκαλιάσει, να με πάρει μακριά
στης θάλασσας την αιώνια σιωπή να με σκορπίσει
και δεν υπάρχω πια.

Κάθε φορά που φεύγεις
φύλλο του φθινοπώρου η δύναμή μου.
Κυλάει η ζωή μακριά και χάνεται
γέρνω και μαραίνομαι.
Κι ο άνεμος μ’ αρπάζει ξαφνικά, με ταξιδεύει
με ξεγελάει με ψεύτικη ελευθερία
ώσπου στο χώμα πάνω να με ρίξει
με κείνο να γίνω ένα
και δεν υπάρχω πια.

Κάθε φορά που φεύγεις
κερί που τρεμοσβήνει σε υγρό υπόγειο τα όνειρά μου.
Καθώς σιγά σιγά το κρύο μέταλλο αγγίζω
κι η φλόγα μου απ’ τις σκιές τρομάζει
λιώνω σε δάκρυα καυτά
που κυλούν μόνο για λίγο
μέχρι ακίνητα και παγωμένα για πάντα να απομείνουν
και δεν υπάρχω πια.

Μπορείς μέσα στο πέλαγος να με ψάξεις;
Μπορείς από το χώμα να με βγάλεις
και πίσω στην άνοιξη πάλι να με φέρεις;
Μπορείς απ’ τον καπνό ξανά το φυτίλι μου να πλέξεις;
Τότε πώς περιμένεις
κάθε φορά που έρχεσαι
εγώ ακόμα να υπάρχω;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-02-2011