Πύρινη σιωπή

Δημιουργός: utterly sweet, Μαρίτσα{αλά Διαμαντή}

έναν χορό μόνο σου ζήτησα, όμως πληγή η θύμηση της αγκαλιάς σου, δεν το μπορώ να σβήσω τα όσα μ'έκαψαν και μ'άφησαν στάχτη..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Χύμα τα λόγια κι εφιάλτες στον αέρα
κάτι τ'ατέλειωτα ξενύχτια
κάτι οι αναμνήσεις και η βροχή που μία δυναμώνει
και στην άλλη όχθη σιωπά
Κάτι τα θολά τζάμια κι η θέση του αυτοκινήτου
η ώρα, η στιγμή η κολλημένη στις τέσσερις
το φύγε,το βιάζομαι,ο καιρός που τρέχει
μας πήραν στο κατόπι
Εύκολο να γράφεις,δύσκολο να λες,πιο δύσκολο να αισθάνεσαι
διάφανες ζωές που μεγαλώνουν χώρια
ερημιά κι ο δρόμος ξεμακραίνει
θέλω να φύγω μα κάτι εδώ με προλαβαίνει
ναύλα μου τα νεύρα κι η οργή που περισσεύει
οι απαξιωμένες εικόνες μιας "πουλημένης πολύ φθηνά" αγάπης
κάπου εμένα, κάπου εσένα, κάπου το ένα που έγινε δύο
και το δύο τέσσερα..
πότε πήγε τέσσερις; Πρέπει να φύγω
Ξεχάστηκα στο διχασμό ετούτης της αγάπης
που γιατρεύει τα όνειρα να'χει για να σκοτώνει
Μοιάσαμε με πολλές κι ατελείωτες θάλασσες
πολλά κι ανυπάκουα "σε θέλω"
στριμώχτηκαν μέσα στις παλάμες μας
μα εσύ δεν άκουγες την πύρινη σιωπή μου
απλά έβλεπες τα μάτια

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-02-2011