κι απάντησα τη μοναξιά στη δύση της ωραία

Δημιουργός: giannis0911, X.Ι

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]μια πολιτεία ονείρου
με στεφάνωσε
φορώντας μου
τα οικόσημα του κόσμου
στο μέτωπο
τ’ ακούμπησε και μάτωσε
το άσπρο της
τριαντάφυλλο του πόνου

στον ήλιο της
λουζόμουνα κι ατένιζα
στις πλάτες μου
πως λάμπει και πως δύει
της μοίρας
τα σπαρτά μου όλα τα θέριζα
κοιτάζοντας τον άνθρωπο,
η ζωή πως καταλύει

μια παγωνιά
το βλέμμα μου το άλωσε
κι ένας καημός
τα στήθια μου φοβέρα
τη σκέψη μου
μιά Μέδουσα τη πάγωσε
σαν άγαλμα ακίνητο
σαν κίνηση στη τρέλα

περπάτησα απάτητα
στενά μικρά σοκάκια
κι απάντησα τη μοναξιά
στη δύση της ωραία
ζωγράφιζα την ομορφιά
στους τοίχους με στιχάκια
για μια ζωή που θέλησα
να ζήσω έτσι λαθραία [/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-03-2011