Όταν ξεθάρρεψε ο Γουλιέλμος Πίτλιγκερ

Δημιουργός: zpeponi, Νικος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε καρέκλα βιδωμένος
για σαράντα πέντε χρόνια
Σε υπόγεια στοιβαγμένος
με τη μούχλα για κολώνια

Το μυαλό του να σερβίρει
σε σφηνάκι - άσπρο πάτο -
Αν δεν κάνεις χαρακίρι
πάρε γάλα για τον γάτο

Το κεφάλι να ΄χει σβήσει
και οι σκέψεις πεθαμένες
Να κρατάει παρά φύση
τις ελπίδες του θαμμένες

Μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει
σιγουριά υγεία τάξη
Τίποτ’ άλλο δεν συμβαίνει
η ζωή έχει πετάξει

Φίλοι του οι διαφημίσεις
κι οι ζωές δεύτερο χέρι
Αυταπάτες μίας χρήσης
γιατί έτσι τον συμφέρει

Ο μισθός του να του φτάσει
ή να κάνει κι άλλα χρέη
Την δουλειά του να μη χάσει
γιατί ύστερα θα κλαίει

Με αρχεία συζητούσε
όλη νύχτα κι όλη μέρα
Τον Θεό παρακαλούσε
να του ρίξει κάποια σφαίρα

Μα η σφαίρα δεν ερχόταν

Μιάν αυγή μικρή, γενναία
παραμίλησε για λίγο
Μεσ’ στης ζάλης την αυλαία
είπε «πρέπει να ξεφύγω»

Ο νεκρός ξαναγεννιόταν

Εκκωφαντικός ο χρόνος
πέρασε σα μεραρχία
Έν’ αστείο είν’ ο πόνος
και δεν είμαστε γι’ αστεία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-03-2011