Μητρικό

Δημιουργός: mytilinia, georgia simini

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΜΗΤΡΙΚΟ

Μια ανάσα γιασεμιού κι ένα μικρό σου χάδι
αφήσανε μέσ' τη καρδιά, μαύρο, πικρό σημάδι.
Φιλιά και λόγια της φωτιάς, μες σε λευκό σεντόνι
χαράξαν απάνω στο κορμί, περίγραμμα από πιόνι.

Λέξεις γλυκές και γλαφυρές, ματιές που με τυλίγαν
φτιάχνανε δίχτυ της σιωπής, μα τίποτα δεν είπαν.
Απλά το δίχτυ άρχισε και τέλειωσε μπροστά μου
κι ας μαρτυρούσαν μυστικά, τα δόλια σωθικά μου.

Δεν ήσουν κρίνο της αυγής, κρίνα ποτέ δεν είχα
εσύ ήσουν άστρο της βροχής, που νόμιζα πως είδα.
Αστέρι που΄ λαμψες γλυκά, μα χάθηκες το βράδυ
λες και σου στέρησα εγώ, το πιο γλυκό σου χάδι.

Μάτια μου είπες, αγγελικά και ύφος μητρικό μου
πως να μαντέψω η τρελή, πως ήθελες το κακό μου.
Το βράδυ αυτό επέρασε, μα κι άλλα προσπεράσαν
και συ, απλά έμοιαζες, σαν φρόυτα που χαλάσαν.

Αστείο είναι πράγματι, ζωές να κοντρολάρεις
αστεία είναι κι η καρδιά, μεσ' τα φτηνά που ψάχνεις.
Το χρυσαφί σου φόρεμα, άστο μεσ' το συρτάρι
κανένας πια δεν το θωρρεί, πάρτο πια χαμπάρι.

Κι αν ίσως έκλαψες πικρά, γι' αστέρια που δεν λάμψαν
φταις μονάχα ξέρε το εσύ, που σαν τον αητό σε πιάσαν.
Τις τρυκυμίες μην ζητάς, η θάλασσα απλωμένη
πάρε φιλί να ζεσταθείς και μπύρα παγωμένη.

Μην λαχταράς τα άσκοπα, τα δόλια, τα πεσμένα
κρατήσου μόνο απ' το θεό, σ' απόκρημνα, κρυμμένα.
Φτάσε το χέρι στο θεό και ζήτα του το άστρο
αυτό που χρόνια έκρυψες εσύ, στης θάλασσας τον πάτο.

ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΙΜΙΝΗ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-04-2011