Καριόληδες

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μεγάλο της ψυχής μας τ’ αδιέξοδο
Διπλές οι κλειδαριές μας και σκουριάζουν
Ο χρόνος μας γυρεύει μία έξοδο
Απ’ όσα την ζωή μας κομματιάζουν…

Ο φόβος μας θεός και εφιάλτης μας
Οι λέξεις μας βουβές σαν χήρες μάνες
Ο θάνατος μοναδικός πελάτης μας
Κι ο χρόνος μας παιδί μες τις αλάνες…

Σκοτάδι κι αγωνία στα παράθυρα
Δηλώσεις, διατάξεις κι αποφάσεις
Η πόλη μας μια πόρνη στα προάστια
Που βίζιτες πουλά σ’ όλες τις στάσεις…

Ελλάδα μου τα φώτα σου τα έσβησες
Πουλήθηκες φτηνά κι έμεινες μόνη
Τον τάφο σου με μάρμαρο τον έχτισες
Πριν χρόνια με σφυρί και με αμόνι…

Θερίζεις όσα έσπειρες στις θάλασσες
Σοδιές από το πνεύμα αθανάτων
Το δρόμο που μας έδειξες τον άλλαξες
Και ζεις με πιθανότητες θανάτων…

Θρησκεία και πατρίδα και κατάντια
Κρασί που χει ξυδιάσει με τα χρόνια
Δεν έχουνε αξία πια τα άμφια
Αν ζεις μέσα στου κόσμου την διχόνοια…

Παιχνίδι που το παίζουμε στα ψέματα
Σαν θέατρο σκιών χωρίς διαλόγους
Οι πόνοι μας των άλλων τα εκθέματα
Που ξέρουνε τις άκρες και τους νόμους…

Γκρεμίστε τους ναούς που μας διχάζουνε
Σκορπίστε τις φωτιές απ’ τον θυμό σας
Αυτοί που τάχα λεν πως μας δικάζουνε
Αρπάζουν διαρκώς το μερτικό σας…

Καριόληδες που κάθισαν στον σβέρκο μας
Μιλούν γι αυτό που λεν ελευθερία
Μετρήσανε της άγνοιας το χρέος μας
Και βγάλαν αποφάσεις με την μία…


Δεν έχει αυτός ο τόπος περιθώρια
Μονάχα μια ελπίδα έχει μείνει
Αφού κάποιοι μας φτάσανε στα όρια
Να φτάσουμε κι εμείς κάτι να γίνει…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-04-2011