Μια νύχτα...κι έναν καιρό

Δημιουργός: ppoppo

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ...ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ

Φορούσες ξαπλωμένη το κόκκινο φουστάνι
μοιάζεις φωτιά υγρή που έρεε σαν ήρεμο ποτάμι
Κι ήταν τα βλέφαρα κλειστά πυκνές οι βλεφαρίδες
Είναι αργά και σιώπασαν κείνες οι μπλε σου λίμνες

Στη νύχτα σ’ άγγιζε απαλά ενός ονείρου χάδι
Μικροί αγγέλοι σού’ πλεκαν κοτσίδες στο σκοτάδι
Το μαρμαρένιο σου κορμί βουλιάζει στα σεντόνια
θαρρώ μακριά ταξίδευες μ’ αόρατα βαγόνια

Και ένας άγγελος ξανθός που ξέπεσε κοντά σου
έκπτωτος μες τις προσευχές και στα μικρά όνειρά σου
απλά κοιτάζει στέκεται δίπλα χωρίς ν΄αγγίζει
σωστό και λάθος τι θα πει καλά δε το γνωρίζει

Κι ήρθε μονάχα για βραδιές ελάχιστες να μείνει
Δες τώρα πως προσεύχεται ποτέ του να μη φύγει
Στα νιάτα τούτα λαχταρεί ν’ απλώσει τα φτερά του
Στο φόρεμα το κόκκινο να γεννηθεί η καρδιά του

Από τους χτύπους τους τρελούς ξύπνησες στο σκοτάδι
Τι όνειρο ήταν κι αυτό που σε ξυπνάει το βράδυ
Και νυσταγμένη ψάχνοντας να βρεις το μαξιλάρι
Βρέθηκες ξάφνου αγκαλιά νά σαι με το φεγγάρι[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-05-2011