Το καλάμι της ματαιοδοξίας

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θα'θελα να'μουν ναυτικός,
καραβοκύρης στ'ανοικτά να πάω,
να'χω μια βάρκα τη Μαριώ,
και στα πελάγη μια καρδιά να πάρω...

Θα'θελα να'μουν ποντικός,
κάτω απ'τα πόδια σου τον οίκτο να ζητάω,
κι ένα σου βήμα να ικετεύω το στερνό,
για τον Παράδεισο που φτάνω, μην πονάω...

Θα'θελα να'μουν μουσικός,
απ'τα βαθειά νερά τις νότες να σου παίζω,
ένας μαέστρος στης αγάπης το ρυθμό,
κι απ'τη σκηνή όλα τα άστρα να σου στέλνω...

...μα όμως είμαι ένας μικρός,
των στίχων είμαι, ποιητής...

Θα'θελα να'μουν αργηγός,
κάποιας φυλής ινδιάνων στην Καμπόζη,
να'χω απ'τα χείλη σου στολίδι στο λαιμό,
και τα υγρά σου μάτια φυλακτό στην κόχη...

Θα'θελα να'μουν πλοηγός,
και καπετάνιος να'μουνα στην πλώρη,
του καραβιού που αλλάζει τον καιρό,
και φέρνει ʼνοιξη στα μέσα του Οκτώβρη...

Θα'θελα να'μουνα σκορπιός,
να σε τσιμπάω φιλιά σαν πιάνεις την απόχη,
πριν με σκοτώσεις να σου πω μονάχα αυτό,
πως ένα όνειρο που έζησα τελειώνει...

...μα όμως είμαι ένας νεοσσός,
των κύκνων είμαι, ακροατής...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-10-2005