από φόβο

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

εσένα, που άλλοτε, όπως περνούσες ανάμεσα
απ’ τα κλήματα , καταμεσής στ’ αμπέλια
μύριζες όλη ατρύγητο Αύγουστο,
μ’ ένα κεφαλομάντηλο λευκό να μη σε κάψει ο ήλιος
κι ανυποψίαστη σχεδόν για τον καιρό που φεύγει,
τώρα , ανάμεσα στις λέξεις σε ζητώ
τις λαξευμένες με κόπο πάνω στο ατόφιο μάρμαρο
κι ανάμεσα, σε ψάχνω, στα σπαράγματα των κιόνων,
στις καταρρέουσες στέγες και στους κήπους
που βασιλεύουν οι κισσοί
και που τα άγρια χόρτα αναδίνουν
την γνώριμη οσμή της εγκατάλειψης.

εσένα, που άλλοτε, όπως ερχόσουν απ’ τη θάλασσα
με την ποδιά γεμάτη αστερίες και κοχύλια
μύριζες όλη πελαγίσιο αέρα
μ’ ένα πουκάμισο στο χρώμα τ’ ουρανού
και με γυμνά τα πέλματα,
ανυποψίαστη σχεδόν για τον καιρό που φεύγει,
τώρα, μες στους χειμώνες σε ζητώ τους ατέρμονους
χωρίς να ξέρω αν θέλω αλήθεια να σε δω
όχι γιατί συνήθισα την απουσία σου
-δε συνηθίζεται ποτέ η απουσία ανθρώπου αγαπημένου-
μα από φόβο, μήπως και δεν αναγνωρίσω
την λάμψη εκείνη την εφηβική
που άλλοτε έκαιγε βαθιά στις κόρες των ματιών σου…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-05-2011