Η Γοργόνα

Δημιουργός: zanneiotisa, Αναστασία-Νικολέττα Αγάθου

θέλω να ευχαριστήσω έναν πολυ κοντινό μου άνθρωπο που μου έδωσε την έμπνευση να το γράψω. και θέλω επίσεις να ευχηθώ ΚΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στα βράχια που η θάλασσα τα μαστιγώνει
Τη βλέπω να κάθεται
Και καθώς με κοιτάζει
Με το βλέμμα Της με σκοτώνει

Τα ξανθά Της μαλλιά
Αυτά τα μάτια Της τα γαλανά
Τα χείλι Της χωρίς να με αγγίζουν τα νιώθω από μακριά είναι τόσο απαλά

Ο άνεμος τα μαλλιά Της φυσάει προς το βορά
Στα μάτια Της μπροστά μπαίνουν
Και με μια κίνηση τα τινάζει αργά
Και από πίσω Της πάλι πηγαίνουν

Ο Ήλιος αρχίζει τη δύση Του
Και γυαλίζει το κάτω άκρο Της
Απλώνει και την αγκαλιάζει με τις ηλιακτίδες Του
Με κοιτάζει ακόμα με το άγριο βλέμμα Της

Κλείνει τα μάτια Της
Και μου στέλνει το γλυκό Της φιλί

Βγάζω το μαντίλι μου και γονατίζω

‘Κόρη του Μεγάλου Ήλιου
Και θεά της απέραντης θάλασσας
Σου παραδίδω την αγάπη μου
Κι αν θες έλα να γίνεις γυναίκα δική μου
Να με αφήνεις τα χρυσά σου μαλλιά να χαϊδεύω
Το άρωμά τους παντού να γυρεύω
Από τα μάτια σου τον κόσμο ολόκληρο να αντικρίζω
Και σαν τον Μεγάλο Πατέρα Σου να το φωτίζω
Στην αγκαλιά μου με πάθος να σε κρατώ
Και τα χείλι σου όσο πιο απαλά μπορώ με αγάπη να τα αγγίζω.
Μεγάλε και Πατέρα Ήλιε δώσε μου την πανέμορφη Κόρη Σου’

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-06-2011