Τό προσκλητήριο Δημιουργός: merlin17254, Γιωργος Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Τό προσκλητήριο
Έφύσηξαν οί άνεμοι καί ξάφνου μάς χωρίσαν.
Είμασταν φίλοι κολητοί, μ άλλού μάς όδηγήσαν.
Μάς πήραν καί μάς σήκωσαν, ξεχωριστά έναν -έναν
κι άπ τήν παλιά τήν συντροφιά, δέν άφησαν κανέναν.
Σέ όλους προσκλητήριο, σήμερα θά σημάνω.
Τά κολητάρια τά παλιά, νά δώ πρίν νά πεθάνω.
Νά μέ φιλήσουν σταυρωτά καί νά μέ χαιρετίσουν.
Στού Άδη τήν κατηφοριά, νά μέ ξεπροβοδίσουν.
Τούς φίλους πού μ άγάπησαν, τούς θέλω όλους γύρω,
γιά νά πιαστούμε όλοι μαζί καί τό χορό νά σύρω.
Όπως γλεντούσαμε παλιά, σφιχτά άγκαλιασμένοι,
τότε πού ήμασταν μαζί, τρελλοί κι εύτυχισμένοι.
Σέ ένα προσκλητήριο, γεμάτο άναμνήσεις,
στηρίζομαι γιά νά σέ δώ, ναρθείς νά μ έξηγήσεις,
τί γίνανε τά νιάτα μας, πού πήγε ή ζωή μας,
πού γρήγορα μάς χώρισε κι είμαστε μοναχοί μας. Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-06-2011 | |