Γεννήθηκα αλλιώς.! Γεννήθηκα επαναστάτης

Δημιουργός: John Fenix

Παίζοντας με τις λέξεις, ξεπετιέται από μόνο του το θέμα που θα γράψεις. Βλέπεις που σε πάει και το ακολουθείς . Αρκεί να ακολουθήσεις τις λέξεις που ξεπηδάνε από το μυαλό σου, από μια συγκεκριμένη οπτική γωνία. Αυτήν ,που το θέμα απαιτεί.!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γεννήθηκα αλλιώς.!
Γεννήθηκα επαναστάτης.!!

Μα δεν εβρήκα αρχηγό να τον ακολουθήσω.
Κι έγινα ο ίδιος αρχηγός κι ο εαυτός μου, οπαδός μου.
Τώρα ήμουνα έτοιμος λοιπόν, τον πόλεμο να αρχίσω.
Έναν πόλεμο άγριο, που όλος θα’ ήταν δικός μου.

Πρώτα λοιπόν, πρέπει να βρω,
ποιος θα’ναι ο εχθρός μου.
ενάντια σε ποιον θα πολεμώ
ποιος θα’ναι αντίπαλος μου.

Διαβάζω αρχαίους συγγραφείς, νεότερη ιστορία.
Μαθαίνω για τα κόμματα, μαθαίνω για Θρησκεία.
Έναν εχθρό ψάχνω να βρω, κάποιον να αφανίσω.
Ποιος θα’ ναι τάχα ο άτυχος, που θα τον πολεμήσω!

Επαναστάτη μου εαυτέ, βοήθησε λιγάκι.
Έχει μπλοκάρει το μυαλό και ιδέες δεν λαμβάνει.
Κάτι να πολεμήσουμε, ότι και να’ναι ,κάτι.
Κάνει, μια έτσι ο εαυτός και με καταλαμβάνει!!

Κι’ όλοι εχθροί μου γίνανε.
Κόμματα και εξουσία.
Όσοι τρωγαν και πίνανε.
Εξαίρεση καμία.!!

Πέρασαν χρόνια από τότε αρκετά.
Ο εαυτός μου πια, με είχε κυριεύσει.
Και τι δεν κάναμε στα χρόνια όλα αυτά.
Χιλιάδες πράγματα, είχαμε καταστρέψει!

Χτυπάγαμε ότι βρίσκαμε, δεν είχε σημασία.
Πόλεμος με το σύστημα,! ο στόχος ο δικός μας.
Οι αξίες τους, για μας, δεν είχαν κάποια αξία.
Αρκεί να ήμασταν εμείς οι δυο, ο αρχηγός μας.

Τώρα, στο τέλος η ζωή, μου δείχνει ότι φτάνει.
Ο εαυτός μου και εγώ, οι δυο επαναστάτες,
κάτω όλα τα βάλαμε, τι τάχα έχουμε κάνει;
Τι δώσαμε; Τι πήραμε; Για ποιον όλες οι μάχες;

Οι φίλοι μου από παιδί, φαμίλιες έχουν όλοι.
Παιδιά και εγγόνια απόκτησαν και όνομα έχουν κάνει.
Εμείς ποτέ δεν είχαμε λεφτά ,άδειο το πορτοφόλι.
Ούτε φίλοι, μας έμειναν κι ο θάνατος με φτάνει.

Για μένα πολεμήσαμε,!! μου λέει ο εαυτός μου.
Όταν εσύ δεν ήξερες, ενάντια σε ποιον να πολεμήσεις.
Εγώ έγινα τότε ο αρχηγός και εσύ ο οπαδός μου.
Κι έτσι ούτε που πρόλαβες εσύ, να επαναστατήσεις!!

Εγώ κινούσα τις κλωτσιές, που γύρω σου σκορπούσες.
Εγώ ήμουν μέσα στις μπουνιές, που έδινες τις νύχτες.
Εγώ κουνούσα λάβαρα, όταν μ’ αυτά βαρούσες.
Εγώ είμαι που ευθύνομαι και για τις καταδίκες.


Ναι, μα τι είναι που αλλάξαμε; Λέω στον εαυτό μου.
Οι μάχες μας; Ο τρόπος της ζωής; Ποιους έχει επηρεάσει;
Σε λίγο φεύγουμε ,τι καταφέραμε για το καλό μου;
Όταν θα φύγουμε οι δυο, ποιος ,που για μας θα κλάψει;

Μα τι είναι ετούτα που μου λες; Γυρνάει και μου λέει.
Επαναστάτης είσαι εσύ,! εχθρό ζητούσες ν’ αφανίσεις.
Εχθρό λοιπόν σου έδωσα ,κανένας δεν σου φταίει.
Εσύ όμως δεν κατάφερες ποτέ να τον νικήσεις,!

Και το μυαλό μου άνοιξε, λεύτερο στο λεπτό.
Γύρισε πίσω στα παλιά, όταν ξεκίναγε ο πόλεμος μου.
Τότε που μόνος έψαχνα να βρω έναν εχθρό.
Και δεν κατάλαβα ο τρελός, στης νιότης τον θυμό μου.

Πως ο χειρότερος εχθρός, ήταν ο εαυτός μου!!!!


John Fenix

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-06-2011