Παρα Λιγο

Δημιουργός: Ερασιτέχνης, Ανδρέας Κ.

Λευκά κελιά όγδοος όροφος δωμάτιο 17

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάποια νυχτιά στον ύπνο μου, αντάμωσα το Χάρο
Ψηλός στητός κι αγέρωχος σαν τη βελανιδιά.
''Ντύσου στολίσου'' μου 'λεγε ''και βάλε τα καλά
Μακρύ ταξίδι ξεκινώ κι ήρθα για να σε πάρω''

Βουβάθηκα στη γύμνια μου... μου κόπηκε η λαλιά
''Ξέρεις δεν έχω οβολό για τον φτωχό βαρκάρη''
Τα δόντια μου τρεμούλιασαν κι έτρεμα σαν το ψάρι
''Τα ρούχα μου παλιώσανε, δεν έχω πια καλά''

Τα χείλη του συσπάστηκαν, γέλασε δυνατά
Και το τεράστιο χέρι του , τον ώμο μου μαγκώνει
Δεν πρόλαβα να κάνω ''κιχ'', το αίμα μου παγώνει
Και τι είναι το τρελό τικ-τακ που ακούω στην καρδιά?

''Άνοιξε τα κιτάπια σου... διαπράτεις μέγα λάθος
Δεν έφτασε η ώρα μου... κοίταξε πιο καλά!
Έχω να ζήσω διάφορα κι ακόμα πιο πολλά
Η ρότα μου δεν τέλειωσε... έχω μεγάλο πάθος...''

Σάστισε... δεν περίμενε αντίσταση καμιά
Με ζύγιασε... μαλάκωσε... δεν έφτασε η ώρα
''Κέρδισες'' είπε στρίβοντας, ''εγώ θα φύγω τώρα
Ίσως... δεν ξέρω... κάποτε, την άλλη τη φορά!!!''

28/09/2006

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-07-2011