Παρανάλωμα

Δημιουργός: dr.rockthan, θανασης κρουσταλης

.....γραμμένο στην ηλικια των δεκαεφτα ετων.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Στα μάυρα ντυμένη η λήθη με πλησιάζει.
Ισως απο κει που ξημερώνει να φανεί,
κι αυτή λαχταράει σαν τη ζωή μου
το επιμύθιο να δει σαν θεατης απο μακρυά.
Κι εγω ο μικρός γελάω

Σαν δίνη ίσως έρθει,
τ΄ανέμια τρέχοντας κι αυτή
ν΄ακολουθάει..

..και πάλι εγώ το βλέμμα καταπίνω
εγώ.. ο λιγοστός μπελάς
την αψηφώ!!!

Περάσματα σκέψεις, χείμαρροι και κόκκινα ποτάμια
σταμάτησαν πια κι αυτά να με ενδιαφέρουν.
και τι μ΄αυτό που ο χρόνος με πονά;
εχει κι αυτός μερτικό, το εγώ μου
να ρουφάει.

Στερνή αποθυμιά ολόγιομη
απομεινε στο στόμα, στη μούσα την παλιά
που χρόνια έλουζε τους γλάρους στην ψυχή μου

Λυπήσου τα μονάκριβη,
τουτα τα δυο στερνά μου δάκρυα
και κράτα τα δικά σου.

Αργά αργά μας καταπίνει ο χρόνος.
Να΄μασταν ακόμα παιδιά..

...πιο έυκολα θα κάναμε παρέα
μαζί του!!!





θανάσης κρουστάλης[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-08-2011