γιατί το θάνατο μον' έρωτας λυτρώνει

Δημιουργός: giannis0911, X.Ι

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

περνούν οι μέρες
και τα βράδια μου γοργά
αχνή σκιά σ’ ένα ατέρμονο παιχνίδι
μία παρένθεση
κλειστή μες την καρδιά
ένα μονότονο και άχρωμο ταξίδι

σαν μαριονέτες
τη ζωή μας μια κλωστή
σφιχτά δεμένη με της μοίρας το κουβάρι
κινεί αδίστακτα
και δίχως ενοχή
ότι είχε δώσει ,δανεικό, να μας το πάρει

όπως το όνειρο
στη μέση της νυχτιάς
κάπου εκεί καθώς το νόμιζες δικό σου
λευκό λουλούδι
ανθισμένο στη βραγιά
τώρα μαράθηκε κι ας τόχες για θεό σου

κι όσες στιγμές
χωρίς εσένα η ζωή
παίρνει αποφάσεις και ερήμην σε σκοτώνει
τόσες φορές
πρέπει ο πηλός να αγαπηθεί
γιατί το θάνατο μον’ έρωτας λυτρώνει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-08-2011