28-8-2011

Δημιουργός: wordymate, Βασίλης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

'Εμαθα να ακουμπώ
το βλέμμα μου στο μαύρο
να εμπιστεύομαι σιγά σιγά
το απόλυτο σκοτάδι

κι ύστερα
να συνάζω τις ανύποπτες χαρές
να τις προφυλάσσω
απ' το απαρατήρητο

έμαθα να ισορροπώ
με ξεκάθαρη ματιά
χωρίς θεία αποστολή
και μετά φύση απαντοχές

επί μακρόν
θωράκιζα τα τείχη

μάταια...αλίμονο!

η αναχώρηση
με βρήκε γυμνό
ανέτοιμο κι ανήμπορο

κρυσταλλικό
με την ρωγμή της απώλειας

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-09-2011