κι ύστερα

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

σφυρηλάτησα μέσα μου τα πιο χάλκινα αισθήματα
τα πιο πρωτόγονα ένστικτα εναρμόνισα στον λόγο
κι έβαλα χαλινό σκληρό στο στόμα του ατιθάσευτου
και σέλωσα τον άνεμο, και δάμασα το κύμα
κι έπνιξα τις φωνές που με προστάζανε
να κινηθώ με δόλο εναντίον του άδολου
κι έμαθα να σηκώνω στις πλάτες μου απάνω
τον κόσμο και τον ουρανό ολάκερο
με τους πλανήτες όλους του τους πλάνητες
και τα ανέστια τ’ άστρα του, τα διάσπαρτα
για να μπορώ να λέγομαι –λέει- άνθρωπος

κι ύστερα οδηγήθηκα μια μέρα εδώ,
αθέλητα, μοιραία , ανερώτητα,
κι είδα το μίσος και τον φθόνο, και τον πόλεμο…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-10-2011