Άστεγος

Δημιουργός: ptoumassis, Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

Ποίημα που περιμένει τον τραγουδοποιό του

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Νήστεψα τα χόρτα και το ψάρι
κι ασκήτεψα στου στύλου το κοντάρι.
Βγήκα στο μετερίζι,
που θάνατος θερίζει,
ομού, μεγάλους και μικρούς.
Βγήκα στις πολεμίστρες,
που γριές μοιρολογίστρες,
μοιρολογούσαν τους νεκρούς.

Λάτρεψα Χριστό, Μωάμεθ, Βούδα
κι ανάτρεψα τα πλάνα μου τα φρούδα.
«Μοίρασ’ τα υπάρχοντά σου»,
τα μοίρασα και, νάσου,
κοιμάμαι τώρα στα σκαλιά.
«Βάδισε την Οδό μου»,
μα στα μισά του δρόμου,
με κυνηγήσαν τα σκυλιά.

Νόμισα πως έγινα προφήτης,
κονόμησα μιας πόρνης την πληγή της.
Μέρες πολλές και νύχτες,
που σταματούν οι δείχτες,
σαν παύσεις αναπνοής.
Τότες, μόνο η φωνή σου
(τι θέλω ’γώ μαζί σου;),
δίνει παράταση ζωής.

Π.Θ.Τουμάσης

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-12-2011