διαγωνιες ματιες

Δημιουργός: Aris4, χωρις το 4

ειπα να σου το στειλω καρτα , αλλα αφου ριχνεις μια ματια το στελνω εδω ..... να μαζευουμε και κανενα σχολιο ..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στις κορυφες του ουρανου,
και στα ταξιδια μου του νου,
εκει που στεκεσαι ακινητη, αιωνια.
Ειναι φορες που ξεκινω
γι' αλλο ενα αλμα στο κενο,
κι εσυ αμιλητη, να με κοιτας διαγωνια.

Κοντρα στην κοψη του καιρου
με κυριευει ωρες - ωρες ενα πεισμα,
πως θα σε φερει με μια βαρκα ενα κυμα,
που ολο με σερνει στους γκρεμους του λογισμου.
Κι' εχω ντυθει με μια ανυποταχτη ελπιδα
που ειναι και ναμα, και πληγη μου, και ασπιδα.

Δεν ειμαι πια μικρο παιδι.
Ξερω απο βαρκες,
κι' απο αλλαγματα της ροτας.
Ποσο βαραινουν οι ωμοι τις νυχτιες,
και πως πληγωνουν των κουπιων οι σκληθρες.
Μα απ' την ακρη του ματιου,
καταλοιπο αλλου καιρου,
παντα κοιτω,
στο καθε τριξιμο της πορτας,
μηπως ηρθες ...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-12-2011