Συμπαντική κατάσχεση

Δημιουργός: zpeponi, Νικος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάθεται αμέριμνος,
ένας τύπος στο καβούκι του
κι αρμενίζει,
την μια σαχλαμάρα μετά την άλλη,
στην θάλασσα των ανθρώπινων ψυχών.
Κι εσύ δεν τον ξέρεις καν.

«Τα πάντα ρει»,
λέει γεμάτος σιγουριά.
Κι ούτε καν κορδώνεται από περηφάνια.
Και τα δευτερόλεπτα που πέρασαν
- απ’ όταν το είπε -
με πλακώνουν με το βάρος τους.

Σήμερα,
που, πάλι, όπως πάντα,
ξημέρωσε μια καινούρια μέρα,
βλέπω τον πόνο τριγύρω μου,
βλέπω τον πόνο μέσα μου
και δακρύζω.

Μα δεν είναι δάκρυα λύπης.
Ούτε ήττας.
Δεν είναι αδυναμία.
Δεν είναι ούτε κατάνυξη.
Αδιαφορώ για όλες τις πίκρες.
Βγάζω την γλώσσα στις ατυχίες.

Είναι η χαρά,
που κάνει το βλέμμα ν’ αστράφτει,
την ώρα που σφάζεις
τον πιο καλό σου φίλο,
με το πιο κοφτερό μαχαίρι
και τον πιο βάναυσο τρόπο.

Για να του φυτέψεις μια για πάντα,
στο βαθύτερο σημείο του Είναι του,
το αρχαίο ρητό:
«Τα πάντα ρει».
Να μετατρέψεις τον ίδιο,
σ’ αυτό το ανυπέρβλητο ρητό.

Πέρασαν όλα.
Κάθεσαι αμέριμνος μαζί του
κι αγναντεύεις ηλιοβασιλέματα.
Και τσακώνεσαι και πίνεις μπύρες.
Ξέρωντας ότι ποτέ τίποτα δεν σας νίκησε,
ούτε ποτέ θα σας νικήσει.

Οι απειλές χάνονται σαν κρύες νύχτες,
την ώρα που η καρδιά θεριεύει,
σαν αυγουστιάτικος ήλιος.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-01-2012