αγλάισμα παρελθόντος στεναγμού

Δημιουργός: dr.rockthan, θανασης κρουσταλης

σε θυμάμαι στ΄ασφοδίλια, και πενθω τ΄αρωμά τους....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Ασ΄ την ψυχή σου να σε πάει
εκεί που εσυ δεν φτάνεις να την πας,

άσε τον κόσμο μες τα μάτια σου να σπάει
καθως στο πάτωμα, τον ίσκιο του πατάς.

Τράβα την θάλασσα, απ την άκρη της με βία
το υγρό βελούδο της να γίνει τρυκιμιά,

και κάθε θάνατος να μοιάζει με εφηβεία
σαν σε τυλίγει στο λυκόφως γνωριμιά.

Κι η αναθυμιά στον ουρανό, σαν σκορπαέρι
θα σε φυσάει κι ας μην ξέρεις που πατάς,

ποιος κράτησε στα χέρια ,και το ξέρει,
το αίμα μιας αθώας ξεγνοιασιάς;.

Ετσι μονάχα θα λευτερωθείς να ζήσεις
μαζι σου θα΄ναι η αγάπη απ΄την αρχή,

κι αν με ξεχάσεις, μην ξεχάσεις να ζητήσεις
του κόσμου τ΄αστρα να σε λούζουν, σαν βροχή.





θανάσης Κρουστάλης[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-01-2012