Το νεκροταφείο

Δημιουργός: Καπαδοκας

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στων πρώτων παιχνιδιών τη γειτονιά
Της πόλης ήταν το νεκροταφείο
Τη μάντρα του πηδάγαμε παιδιά
Και βόλεϊ παίζαμε, μ´ ένα κρανίο

Και που και που ακούγαμε κρυφά
Θρήνους από χαρόππληκτες μητέρες
Τα κυπαρίσσια κοίταζαν ψηλά
Και άστραφταν στο μάρμαρο οι μέρες

Τα χρόνια πού ρθαν, άνεμοι, βροχές
Κρυστάλλωσε η ζωή μου μες το κρύο
Γυρνώ ξανά στις ίδιες γειτονιές
Και βόλτες κάνω στο νεκροταφείο

Στου άντρα της το τάφο μια γριά
Με φώναξε για να τη βοηθήσω
Έδωσα στο καντήλι της φωτιά
Και βρήκα ευκαιρία να θρηνήσω

Με κοίταξε στα ματιά μου γλυκά
Ποιον έχασες παιδί μου με ρωτάει
Της έδειξα το μέρος στη καρδιά
Της είπα, έχει πάψει να χτυπάει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-01-2012