Ρινίσματα ανθρωπιάς

Δημιουργός: Κοιτάζω μ(προ)στά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μα αυτό το χιόνι ξέρεις δεν λιώνει
μόνο ματώνει άστεγες καρδιές.
Σε τέτοιες μέρες είναι που λες
είναι που δείχνεις όσα θες
όσα κρυφά κρατούσες.
Μ' ένα ταβάνι δανεικό
δίχως να βλέπουν ουρανό
το ψύχος ξεπερνούν.
Δεν ξεπερνιέται η άρνηση
μονάχοι τους πονάνε.
Εκεί στην άκρη της στοάς
ψάχνουν ρινίσματα ανθρωπιάς
και μια ελπίδα.
Και καρτερούν κάποιον γνωστό
ένα παλιόφιλο σωστό
και όχι βλέμμα λυπητερό κι ξινισμένο.
Νιφάδες κρίσης ισχυρές
στο κέντρο και στις γειτονιές
πολλές θα βρεις.
Σε σπίτια φτιαγμένα με όνειρο
και σκέπασμα τη φαντασία.
Οι άλλοι ζητούν το απόγειο
μα οι επαίτες ζεστή ευτυχία.
Μην γελαστείς.
Μην ξεχαστείς.
Θα πικραθείς.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-02-2012