Δρόμος αντοχής με λακούβες

Δημιουργός: Bdispo, Βάσια

" Όλα είναι γνώριμα ίδια κι ανώριμα, πότε θα φύγω από δω; Όλα τελειώνουνε, όλα παγώνουνε πάντα στο ίδιο σκοπό κι εγώ ακόμα εδώ... "

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σου 'χει τύχει ποτέ να θες να αλλάξεις;
Να αφήσεις να πάντα πίσω να παλιώσουν
Να ανοίξεις δικά σου φτερά να πετάξεις
Να σε στείλουν ψηλά και ας λιώσουν

Κι αν ο αέρας που αναπνέεις σε πνίγει
Αν οι τοίχοι στενεύουν το κορμί σου
Αν την πόρτα κανείς δεν σου ανοίγει
Μην τρομάξεις, από σένα κρατήσου

Όταν το οξύ πέσει στις πληγές σου
Κι ο πόνος σε έχει τεμαχίσει
Κανείς δεν θα δει τις προσευχές σου
Κανείς δεν θα τρέξει να βοηθήσει


Η μοναξιά τριγυρνάει με αναμνήσεις
σε σπρώχνει στην αγκαλιά του θανάτου
Κι εσύ αδύναμος να φέρεις αντιρρήσεις
αφήνεσαι στα χέρια τα δικά του

Τότε λοιπόν έρχεται αυτή η στιγμή
που βλέπεις τα όνειρά σου στην κάσα
Θα τα πάρεις και θα πετάξεις σα πουλί
Λίγο πριν νιώσεις του χάρου την ανάσα

Έτσι είναι ο άνθρωπος, αντέχει πολλά
όσες ο πόνος του 'χει κάνει ρυτίδες
ξέρει όταν πέφτει να σηκώνεται ξανά
να στηρίζεται σε κρυμμένες του ελπίδες[align=center][/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-06-2012