Ούτε ανάμνηση δεν είμαι τελικά

Δημιουργός: teo g, TEO GRAMMENOS

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε συνάντησα τυχαία και στα δύο έσπασε η καρδιά μου,
Στο μυαλό μου ήρθαν τα λόγια που είπες πρίν χαθείς,
Δρόμο άλλαξες για να μην περάσεις από μπροστά μου,
Εσύ που μου ‘λεγες "ποτέ απ’ τη ζωή μου δεν θα βγείς".
Ούτε ένα βλέμμα δεν μου έριξες ,απλά γύρισες την πλάτη,
Στη γωνία έστριψες και βροχή τα δάκρυα στα μάτια.
Μια για πάντα χάθηκε ψιθύρισα η αγάπη,
Σαν παζλ το μέσα μου έγινε χίλια κομμάτια.

Σαν μια σκέψη στο μυαλό σου νόμιζα πως υπήρχα,
Ούτε ανάμνηση δεν είμαι τελικά.
Σε μια ακρούλα της καρδιάς σου θέση πως είχα,
μα ένας άγνωστος για σένα είμαι πιά.
Νόμιζα όταν με δείς θα μου γελούσες όπως παλιά,
Κι έστω ένα γειά στα βιαστικά να πεις,
Δεν περίμενα να μην μου ρίξεις ούτε μια ματιά,
Και να με στείλεις ξαφνικά στα έγκατα της γης.

Δεν είχα δύναμη μετά το δρόμο μου να συνεχίσω,
Οι ψυχρές ματιές των περαστικών με αιχμαλωτίζαν,
Το είναι μου δεν μπορούσα με τίποτα να ορίσω,
Την αλήθεια ένιωθα τα ψέμματα να βυθίζαν.
Η σκηνή μαχαιριά που με λύγισε τελικά,
Δεν μπορούσα να δεχτώ την αδιαφορία σου,
Της σιωπής έγινα σκλάβος, αναπάντητα ερωτηματικά.
Ένας ακόμη χαμένος προστέθηκε στην ιστορία σου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-07-2012