Αυτό που έμεινε

Δημιουργός: renouli

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θέλω, σοφέ μου, να διαβάσω
το παραμύθι το άγνωρο
της ύπαρξής μου.
Μέρες τώρα, ο χρόνος με σκοτώνει:
Πότε ήρθες; Πόσο θα μείνεις;

Κι εγώ σαν πνεύμα ασώματο,
Σαν ιδέα χωρίς πιστούς,
Το τι θα είμαι ποτέ δεν το 'μαθα,
Αυτό που έγινα, πάλι φοβήθηκα.

Θέλω, σοφέ μου, να κρατήσω
στην καταιγίδα το άγνωστο
του σώματός μου.
Μήνες τώρα, η μνήμη μου ζητάει:
Πόσα είδες; Πόσα θα πάρεις;

Κι εγώ σαν νους αμάθητος,
σαν ανάγκη χωρίς αρχές,
αυτά που θέλω ποτέ δεν τα ‘ζησα,
όσα μου έκλεψαν πάλι θυμήθηκα.

Θέλω, σοφέ μου, να ανταλλάξω
την αρετή την άμαθη
με την πληγή μου.
Χρόνια τώρα, ο φίλος μου ξεχνάει:
Πόσο πονώ; Γιατί σε χάνω;

Κι εγώ σα γη εμπόλεμη,
σα μισθοφόρος του κόσμου αυτού,
όσα χρεώθηκα με σώμα πλήρωσα
κι ό,τι μου έμεινε είναι που ρωτά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-12-2005