Σίσυφος

Δημιουργός: montekristo

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ρίχναμε τις κουβέντες
σαν να 'τανε ζάρια
κι όλο ασσόδυο καθότανε
Βούιζαν τα αυτιά μου
απ' της μιζέριας το μουγκανητό
και της ευτυχίας τους ηρωικούς βρυχηθμούς,
ανάκατα όπως τ' άκουγα
Ρίχναμε τις κουβέντες
σαν τα στιλέτα στο πλάτανο
και κάποια καρφωνόταν, κάποια έπεφταν
Περνούσε ο αναθεματισμένος ο καιρός
χινόπωρα και άνοιξες
χειμώνες βοριάδες
καλοκαίρια ιδρώτες
Τον ξεφλουδίσαμε τον πλάτανο
Περνούσε, είπαμε, ο αναθεματισμένος ο καιρός
δίχως να μας αξιώσει την κοινωνία
Ώσπου έφτασε η μέρα
που κοντοσταθήκαμε σαν την γριά
μπροστά στα σκαλοπάτια
Μετρώντας τις δυνάμεις μας?
Παίρνοντας ανάσες?
Το γεγονός ήταν πως δεν είχαμε πλέον
κουράγιο για πολλά πράγματα
κι η σκάλα, βουνό

Μα τι συλλογιέμαι τώρα
σκάλες και γριές...
ανοιχτό πέλαο η ζωή
και τα καλά σκαριά δεν τα τρώει η αρμύρα
αρμενίζουν με τα πανιά φουσκωμένα
και την γοργόνα στην πρύμνη
Ε?
μα
ξεσέλωτος ο νους
με πάει στα απόσκια του μέλλοντος
και με πιάνουν τα γαμημένα τα αρθριτικά μου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-09-2012