Ανηθικης απολογια

Δημιουργός: Sandrine, Αλεξανδρα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Οταν νυχτωνει ντυνομαι τον γελαστο μου εαυτο
τυλιγω σε φανταχτερα στολιδια μια καρδια κομματιασμενη
και βγαινω στο σεργιανι αναζητωντας εναν τροπο
να αρχισω το κεφαλαιο "χωρις εσενα" της ζωης μου.
Κρυμμενη πισω απο μια μασκα αναισθησιας
γλυφω σαν το σκυλι της προδοσιας σου τα τραυματα.
Σε νυχτες οργιωδεις, σε μεθυσια βακχικα
παλευω ματαια να σβησω τα σημαδια σου
και ψαχνω σε αμαρτωλα σκοταδια μια καινουρια αγαπη.
Ξυπνω τον ποθο ασυλλογιστα για να αποδειξω
οτι ο χαμενος της φυγης σου εισαι εσυ
και αναλωνω το κορμι μου σ' αγκαλιες αμετρητες
γυρευοντας τη μια που θα ζεστανει την ψυχη μου,
μα φευγω απο τα χερια καθε εραστη ολοενα και πιο αδεια
με βλεμμα ολο και πιο θολο απο αηδια και απογνωση
κι οδευω ολοταχως για το γκρεμο,
ουτε τριαντα χρονων, κι ηδη γερασμενη...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-12-2012