Η βροχή

Δημιουργός: venia777

Κάνοντας τις ψιχάλες....σκέψεις...λέξεις...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άλλο τώρα δε θα τρέξω
στα λημέρια τα παλιά,
την ελπίδα μου να πλέξω
με του ονείρου τα φιλιά.

Άλλο πια δε θα ρωτήσω
το φεγγάρι τ’ αργυρό,
μήτε που θα του μηνύσω
πώς να έρθεις καρτερώ

Θρήνο μέγα πώς να στήσω
σ’ ένα φόντο βροχερό;
Άλλο δάκρυ δε θα χύσω
στης ψιχάλας το χορό.

Άλλο πια δε θα χορέψω
εύθυμους, γλυκούς σκοπούς,
τις πληγές μου να γιατρέψω
με του έρωτα καρπούς.

Άλλο τώρα δε δακρύζω
για του ονείρου μου την πλάνη.
Μένω με πληγές κι ελπίζω
πως ο χρόνος θα τις γιάνει.

Τη φωτιά μου πώς ν’ ανάψω ,
που είσαι ήλιε μου αδειανός;
Δε χρειάζεται να κλάψω,
κλαίει για’ μένα ο ουρανός.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-01-2013