τελευταία προσδοκία

Δημιουργός: dr.rockthan, θανασης κρουσταλης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στα σούρουπα του φλεβάρη ,ψυθιρίζω το ονομα της,
στους μικρούς νιογέννητους πανσέδες ,
και στα ερημωμένα καρποφόρα του δρόμου.
Σαν χειμωνιάσει η φωνή , δεν κρατάει πια το βάρος.
Λίγο θα μοιραστεί η αναθυμιά, στις κοιμισμένες ρίζες,
στον έρημο πανσέ, και την κρυα αφιλόξενη γή.
Θαρρείς και ξεθωριάζουνε σιγά σιγά τα ασήκωτα τα κρύα.
Ερχεται ο καιρός να γίνω ,εγώ πια, ανθός στο ξεχασμένο πορτραίτο
της μοίρας μου.
Ο πανσές θα κοιμηθεί κουρασμένος στην ολόφωτη χλόη του Μάρτη.
-Ποιος θυμάται πανσέδες; -
Ποιος αλήθεια πιστευει τα λόγια ενος θνήσκοντος ανθού..
Τα καρποφόρα θα ανθίσουν!! περήφανα ξανά και με χάρη,
σαν τα πουλιά του νότου θα διαλαλούν τον έρωτα τους,
στις τρελαμένες απο την προσμονή τους φτερούγες.
Η αφιλόξενη γη θαρρείς ακόμα μια, θα συγχωρέσει τον
άκαρδο που πέρασε χειμώνα.
Ισως βαθιά στις ξαναγεννημένες ρίζες, να μείνει κάτι απο το
ψυθίρισμα του περασμένου φλεβάρη.
Ισως να μείνει το Κάππα, το Αλφα, το ταφ, να ακροτεντώνεται
στην χορταρένια κώμη.
Σάμπως , ανάμνηση της τελευταίας ξεγνοιασιάς,
που πέτρωσε πια, σε ένα ξεχασμένο πορτραιτο.
Η' ίσως αέρας ,που μπερδεψε τις άναρθρες πανώριες ιστορίες του,
καθώς φυσά απο την ανατολή.




Θανάσης Κρουστάλης[align=center][I][/I][I][/I][I][/I][I][/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-02-2013