Κι εμεις, αδερφια μου

Δημιουργός: Χρηστος Γ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Της ιστοριας τα δασκαλεματα παραμορφωθηκαν.
Βγαζουνε λογους, εντεχνως αχρηστους, οι αχρειοτεροι.
Φλουρια και θεσεις σφιχταγκαλιαζουν οσοι λερωθηκαν.
Λαος κι ελπιδα με καποιον νομο σβηνουν αμφοτεροι.

Με το μαστιγιο που το στολισαν καταστολη,
κατω τα ματια, κατω κεφαλια, κατω σημαιες.
Την ταξη, ατακτη, την επιβαλει καποια στολη
και στεφανωνεται με στεμμα αφθαρτο απο κεραιες.

Σαν στρατιωτακια ακολουθουμε και θυσιαζουμε,
αλλος τα ονειρα, αλλος παιδια, αλλος εστια.
Δινουν τα ευσημα αν θεωρησουν πως πλησιαζουμε
σ‘αυτην την πορνη που ονομασαν δημοκρατια.

Ολος ο κοσμος που φανταστηκαμε, στ‘απειρο φτανει.
Μια πατριδα, οπου γνωρισαμε, ο κοσμος ολος.
Καθε ιδεα καταδικασαν για να πεθανει
αφου δεν ταιριαξε με τα γραναζια τους αναμφιβολως.

Κι εμεις αδερφια μου καποιαν ημερα θα καταληξουμε
λησμονημενοι και λησμονουντες την ιστορια.
Κι εμεις αδερφια μου, ξεσηκωθειτε για ν‘αποδειξουμε
πως επανασταση θελει η σκλαβια, οχι πορεια.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-02-2013