Αύριο θα το έχουμε ξεχάσει

Δημιουργός: argyrisk, Kωστής

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εν βρασμώ ψυχής

Πως να στο πω δεν ξερω, μου λειπει η φωνή
Λουλούδι μαραμένο κι η γλαστρα αδειανή.
Ονειρα χαμένα και σύννεφα πολλά.
Μαύρο το σκοτάδι, τα λόγια περιττά.
Πως πήγε το λουλούδι μου, πως χάθηκε τ΄αστέρι?
Κανείς δεν θέλω να μου πει κι ούτε να πιάσω χέρι.
Παρηγοριάς ανώφελης, αφού ο γυιός μου πάει,
άστρο σε μαύρο ουρανό, κι εκει ψηλά πετάει.
Ο γυιός μου πάει χάθηκε, άλλοι να μη χαθούνε
και γλάστρες με βασιλικό, ξερές να μη βρεθούνε.
Ένα μαγγάλι αφορμή, μα ψάξτε την αιτία.
Ακόμα και η ζεστασιά, βγήκε στην επαιτεια.
Εγώ θα ζω τον πόνο μου κι αλλος να μην τον ζήσει.
Γλάστρα ξερή στο κήπο του, ποτέ να μη ποτίσει.
Μη χαμηλώνεις άστρο μου, μη χαμηλοφωτίζεις.
Γίνε φωτιά για να καεί, τ΄άδικο που γνωρίζεις.
Αγόρι μου, κυκλάμινο, ήλιε μου και φεγγάρι,
σου είχαν στήσει ξόβεργα, ο χάρος να σε παρει.
Ήσουν πουλί νιοπέταγο κι ονειροπερπατούσες
και ζαστασιά στη παγωνιά, μονάχα αυτό ζητούσες.
Αγόρι μου δεν πρόλαβες, τα όνειρα να ζεστάνεις.
Μ΄ένα μαγγάλι ο "φονιάς", ζήτησε να πεθάνεις.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-03-2013