Ποτέ δεν ζήτησα να είμαι το φωτεινό σου υφάδι

Δημιουργός: elixgeo

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

...
πλεγμένο ον με ποταπές κλωστές,
φτηνές, στην αγορά τη λαϊκή αγορασμένες,
ορμηνεμένες για να λένε,
μετάξινες πως είναι, φερμένες απ΄την Κίνα.

Και ούτε ποτέ που φύσηξα,
στην άκρη των χειλιών σου ένα φιλί αποθέτοντας,
τα μεσημέρια γέρνω, κατάκοπος σαν είμαι,
των πρωινών τελεσθέντων ήδη εν άγρα συγκινήσεων
μικρών, πικρών, ανομολόγητων πολλάκις,
που κλέψαν τη δροσιά κατοπινών φιλιών.

Δεν φταίω λοιπόν,
το πόσο είσαι ζωντανή,
αλλού αναζήτησέ το.

Δεν σε ποθώ σαν τσιγγάνα φοβισμένη,
μήτε γητεμένη με τ ασήμαντα,
ανάξιων εραστών τούτες γυναίκες πρέπουν.

Με μια αγκαλιά των πρωινών ωρών δροσοσταλίδες,

-των πρωινών των άγονων καιρών που παραδόθηκα,
χρόνια πολλά, ασήμαντα,
κόπια πολλά χωρίς ανταμοιβή,
σταγόνες ιδρώτα υφάλμυρες,
ψήγματα ερωτικών στιγμών σε άλικα, με σκοτεινές πτυχές σεντόνια-

αυτών λοιπόν των πρωινών ωρών,
αν τις δροσοσταλίδες συνέλεξες,
αυτές που εγώ με περιφρόνηση κοιτούσα,

μ΄αυτές να έρθεις και να με ραίνεις αργά κι ηδονικά.

Έτσι θα σε δεχτώ, λειαίνουσα εκείνες τις παλιές, τις σκοτεινές πτυχές.
[align=left][I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-03-2013