Καθώς πρέπει

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

...Λείπω Λείπεις Λύπη...(Α.Β.)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Καθώς πρέπει


Κάτι με γαργαλάει στην τσέπη
Σαν αμυχή και σαν πλοκάμι
Όλο μια μέρα καθώς πρέπει
Χαμογελά πίσω απ’ το τζάμι
Να βρω καιρό και πεζοδρόμους
Και στο τυχαίο μου να φτάσω
Με τυλιγμένο μου στους ώμους
Τον ουρανό να σ΄ αγκαλιάσω
Να ‘λεγα μια φορά στις μούσες
Πριν μ’ αρνηθείς πως μ’ αγαπούσες


Η γη κρατάει τα μυστικά σου
Κι εσύ ανάσες ξεχρεώνεις
Στρίβεις αργά τα κέρματά σου
Γύρω απ’ τον ήλιο και πληρώνεις
Είχα σταθεί σε μια Δευτέρα
Κι ήθελα δώρο να στην κάνω
Στ’ ανήλιαγα κι ακόμα πέρα
Μην τριγυρνάς, να μη σε χάνω
Μπρος στην αδιάβατη σιωπή σου
Στέκω τυφλή κι απέναντί σου


Δος μου του λυχναριού το χάδι
Τα όνειρά σου θα χωρέσω
Σα θάλασσα φοράω σκοτάδι
Και βράχια για να σου αρέσω
Στα νύχια θα τον περπατήσω
Όλο το δρόμο της καρδιάς σου
Χίλιες φορές θα ξεψυχήσω
Ν’ αναστηθώ στα δάκρυά σου
Κι ο χρόνος μόνος στο κλουβί του
Θ’ αναμασάει την αμοιβή του


Μικρό χαρτί που όταν νυχτώνει
Παίρνει φωτιά απ’ το ουρλιαχτό σου
Τη λέξη αντέχει να ‘ναι μόνη
Το φως κρατά το αβάσταχτό σου
Μικρό χαρτί, ίσως σκισμένο
Όλη η ζωή κάποτε μοιάζει
Το ένα κι ένα το πιο ξένο
Το σ’ αγαπώ που με τρομάζει
Γέλα ξανά, η μέρα τρέχει
Μα ακόμα η στιγμή αντέχει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-04-2013