Ερωτας,οίκτος,θάνατος

Δημιουργός: ΚατεριναΘεωνα, Κατερίνα Θεωνά

επηρεασμένη,και από το κλίμα των ημερών............ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΝΑ ΕΧΕΤΕ !!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όταν για θάνατο μιλούσε
δεν ήτανε ζωγραφισμένη,άπληστη οργή στο πρόσωπο της
αν να την έβλεπε,μπορούσε
θα ήξερε πως τον προσκαλούσε
στον εαυτό της.

Μια στοιχειωμένη παροιμία
απ τον απρόσωπο της μύθο
της θύμισε πως αναδεύει
έρωτα κι όνειρο με οίκτο
την έσβησε απ το καλεντάρι
όμως δεν είχε σημασία
απ τα κομμάτια του,είχε πάρει
τη συνταγή για τη θυσία.

Σπονδή στους λίθους,των ανθέων
κι η τριετία απεγνωσμένη
το ρήμα φταις,σημαίνει φταίω
μαζοχικά,ευτυχισμένη
σαν με τα ίδια της τα λόγια
την ρώταγε,πως να προσμένει?

Σαββατοκύριακα με ψεύτη
'ορκο δειλό κι ατιμασμένο κάτω απ τ ονείρου,το φεγγάρι
για του κορμιού,τον οφειλέτη
και της αγάπης την σεμπτή μελέτη
φιλιόταν με το παληκάρι

Εκείνο που την αγαπούσε
και πλάι της,έκλεινε χρόνο
ο μύθος πάλι προκαλούσε
δειλός,με το δικό της πόνο
τον έσβηνε απ το καλεντάρι
'ομως δεν είχε σημασία
απ τα κομμάτια του είχε πάρει
τη συνταγή για τη θυσία

Ερωτας τι πειράζει αν ήταν,η, πάντα
ο απρόσωπος της μύθος
με της γαλήνης τον ιμάντα
θάνατος έγινε ο οίκτος
σαν με τα ίδια της τα λόγια
μνημεία σμίλευε απ το ήθος

Κι έβαλε πλώρη για να φύγει,πριν να κρεμάσουνε,τον ξύλινο χριστό
ώχρα θανάτου την τυλίγει
σαν η ήττα με τη νίκη σμίγει
κάθε κιοτή η δυνατό

Ισως να μην τα καταφέρει
στο χρόνο ίσως έξω πέσει
μα ένα του θέρους μεσημέρι
εκεί,στη πνιγηρή της,θέση
γλυκά,χωρις την πονέσει
θα την κρατήσει από το χέρι
σαν θα χαράξει,απ το τεφτέρι
τον οίκτο της με το νυστέρι

Θάνατος,τι πειράζει αν είναι τώρα
η της συνήθειας του η δειλία
σε μια εξαγνισμένη χώρα
θα έχουν αγγέλων ασυλία
σαν με τα ίδια τους τα λόγια
μύθοι θα καίνε τα βιβλία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-05-2013